![]() |
![]() |
![]()
Sprawozdanie z XXV lat działalności Olsztyńskiego Towarzystwa "Amazonki"
W Sprawozdaniu przedstawiamy pokrótce najważniejsze osiągnięcia, które udało się nam osiągnąć dzięki: działalności członków kolejnych Zarządów, przychylności organów miejskiego, samorządu wojewódzkiego i przedsiębiorstw oraz wielu ludziom dobrej woli, przychylnym naszym poczynaniom, bez których nie wszystko udałoby się zrealizować. Sprawozdanie z XX - letniej działalności Marianna Kunikowska Stowarzyszenie powstało z inicjatywy Danuty Śleszyńskiej, która ideę zorganizowania się kobiet po amputacji piersi przywiozła z Centrum Onkologii w Warszawie, gdzie takie Stowarzyszenie działało od pięciu lat. Do Olsztyna przyjechała pani doktor Krystyna Mika z Centrum Onkologii w Warszawie, pomoc swoją zaoferował także doktor Stanisław Niepsuj Dyrektor Zespołu Gruźlicy, Chorób Płuc i Onkologii. Zainteresowanie było ogromne, na pierwsze spotkanie przyszło ok. 100 kobiet z Olsztyna i z województwa, wówczas olsztyńskiego. I tak rozpoczął się dwudziestoletni okres działalności naszego Stowarzyszenia. Olsztyńskie Stowarzyszenie było jedenastym Klubem powstałym w Polsce, teraz jest ich ponad 200. Od listopada 1992 roku, przez 2 lata Stowarzyszenie działało formalnie, realizując wszystkie założone cele, natomiast w marcu 1994 roku pod nazwą Olsztyńskie Towarzystwo "Amazonki" zostało wpisane do Sądowego Rejestru Stowarzyszeń. Do Stowarzyszenia zapisały się 64 kobiety. Aktualnie do Stowarzyszenia należy ponad 210 kobiet. Z ważnych wówczas dla kobiet po odjęciu piersi wydarzeń należy wspomnieć otwarcie przez Amazonkę Elżbietę Brodowską 9 lutego 1994 roku pierwszego w Olsztynie sklepu z akcesoriami dla Amazonek. Wcześniej po protezę i gorset trzeba było jechać do Warszawy.W 2004 roku Stowarzyszenie uzyskało status Organizacji Pożytku Publicznego. W związku z tym podatnicy mogą wpłacać nam 1% podatku, co w części pozwala na wynagrodzenia dla 4 rehabilitantów. Chciałybyśmy w tym miejscu nisko pokłonić się i podziękować wszystkim tym, którzy zechcieli swój 1% podatku przeznaczyć na nasze działania statutowe. Statut przewiduje trzyletnie kadencje Zarządu, w kolejnych wyborach zmieniały się składy zarządów, natomiast od początku przewodniczyły dwie prezeski od 1992 do 2000 roku Gabriela Tomaka, od października 2000 roku do chwili obecnej Marianna Kunikowska. "Pomagając innym, pomagasz sobie". Głównymi celami Stowarzyszenia są: - organizowanie samopomocy w formie akcji ochotniczek - wolontariuszek. Od początku uznałyśmy, że najważniejszym zadaniem jest niesienie pomocy kobietom dotkniętym rakiem piersi. Powołano sekcję ochotniczek - wolontariuszek, które po przeszkoleniu przez psychoonkologa klinicznego odwiedzają osoby po operacjach na oddziałach chirurgii onkologicznej. Tu należy dodać iż od początku dyrekcje szpitali, ordynatorzy i personel oddziału chirurgii onkologicznej wykazują duże zrozumienie dla naszej działalności. Świadomość choroby nowotworowej powoduje bowiem szok i przerażenie. Nie wierzy się lekarzowi, gdy mówi, że rak jest uleczalny. Chora myśli - on tak musi mówić, żeby nas uspokoić, a my i tak jesteśmy stracone. Tym bardziej nie wierzymy rodzinie, przyjaciołom: - oni chcą nas pocieszyć. Ale gdy przyjdzie do naszego łóżka kobieta, która sama przeszła przez to piekło, a mimo to żyje, uśmiecha się i normalnie funkcjonuje, to zaufamy, że tak jak ona mamy szansę i nadzieję na wyleczenie. W pierwszych latach ochotniczki odwiedzały chore 1 raz w tygodniu, później 2 razy w tygodniu, obecnie kiedy kobieta zamiast 2 tygodni leży na oddziale 2-3 dni, to żeby dotrzeć do każdej osoby chodzimy na oddział 4 razy w tygodniu, natomiast w siedzibie dyżurujemy 5 razy w tygodniu. Ochotniczki wsparły w tym czasie ponad 7000 kobiet, średnio ok. 300 rocznie. Sekcje wolontariuszek w ciągu dwudziestu lat działały pod kierownictwem koordynatorek: Jadwigi Piotrowskiej, Bożeny Pietkiewicz, Haliny Umińskiej, Marii Koblańskiej. Kolejnym celem jest prowadzenie rehabilitacji fizycznej i psychicznej, ułatwiających powrót do pełnego życia. Ćwiczenia rehabilitacyjne prowadzone są przez cały rok, członkinie Klubu mogą pod fachowym okiem usprawniać się dwa razy w tygodniu. Rehabilitacja od 1992 roku prowadzona była przez Krystynę Żołnierowicz w przychodni przy ulicy Dworcowej, później przejęła pałeczkę Dorota Dziechcińska, a ćwiczenia odbywały się w sali szpitala przy Jagiellońskiej. Ponieważ liczba osób chcących się usprawniać rosła lawinowo trzeba było zwiększyć ilość miejsc do rehabilitacji. I tak w tej chwili ćwiczymy: - w sali w szpitala MSW - w Olsztyńskiej SzkoleWyższej im. Józefa Rusieckiego - w Liceum Ogólnokształcące nr V im. Wspólnej Europy - w Klubie Osiedlowym "Alternatywa" - od czerwca 2009 roku korzystamy z ćwiczeń na basenie Olsztyńskiej Szkoły Wyższej im. Józefa Rusieckiego. Z ćwiczeń rehabilitacyjnych korzysta średnio 50% naszych członkiń. Dzięki ćwiczeniom rehabilitacyjnym Olsztyńskie Amazonki stały się na tyle sprawne, że brały udział w organizowanych przez Poznańskie Amazonki spartakiadach m.in. w: Wągrowcu, Sarbinowie, Gościmiu, Rowach. Nasze panie nigdy nie wracały z pustymi rękoma. Amazonki zdobywają dyplomy, nagrody, puchary. Wydaje się nie do wiary, że tak daleko zaszłyśmy. Kobieta chora na raka, a tu sport, gimnastyka, spartakiady. A czemu nie! Pomyślałyśmy o zorganizowaniu naszej lokalnej warmińsko-mazurskiej spartakiady Amazonek. Od ośmiu lat na "Stadionie Leśnym" dzięki funduszom PFRON-u, Urzędu Marszałkowskiego i Urzędu Miasta lokalne Spartakiady stały się faktem. Podczas trzydniowych zgrupowań uczestniczki oprócz zmagań sportowych korzystają z różnego rodzaju wykładów i warsztatów podczas których zdobywają potrzebną im wiedzę. W pierwszej Spartakiadzie uczestniczyło 5 drużyn z naszego województwa, w drugiej 8, w III 11, w IV 12, w V 13, w VI 14 w tym Amazonki z Torunia, w VII 17 drużyn w tym Brodnica, Kielce, Toruń, Włocławek , w VIII 18 drużyn w tym Białystok, Kielce, Toruń, Warszawa, Włocławek. Od początku nawiązywałyśmy współpracę z organizacjami o podobnej działalności w kraju i zagranicą. I tak: - Jesteśmy od 1993 roku członkiem Federacji Stowarzyszeń Amazonki Od 1993 roku ściśle współpracujemy z Warmińsko - Mazurskim Sejmikiem Osób Niepełnosprawnych. - Przed pięcioma laty nawiązałyśmy współpracę z Amazonkami ze Lwowa. Podczas pobytu we Lwowie wzięłyśmy udział w międzynarodowej konferencji. - Współpracowałyśmy z Miejskim i Wojewódzkim Oddziałem Stacji Sanitarno Epidemiologicznej w zakresie profilaktyki nowotworowej. - Bierzemy czynny udział we wszystkich imprezach i festynach propagujących zdrowy styl życia organizowanych przez jednostki samorządowe naszego miasta i województwa. - Współpracujemy z Warmińsko - Mazurskim Oddziałem NFZ Kolejny cel: profilaktyka oraz wydawanie broszur, plakatów, materiałów edukacyjnych i popularyzacyjnych. Od 2001 roku systematycznie prowadzimy prelekcje dla młodzieży w szkołach licealnych. Uczymy młodzież samobadania piersi i przekazujemy wiedzę na temat profilaktyki nowotworowej. Dzięki dotacjom Urzędu Miasta każdy młody człowiek otrzymuje ulotkę informacyjną. W 2004 roku wydałyśmy Informator pt. "Zdążyć przed rakiem", druk został sfinansowany przez PFRON, Starostwo Powiatowe, Urząd Miasta. Nieodpłatny informator trafił do wszystkich zakątków naszego województwa. Niewątpliwą wartością istnienia Stowarzyszenia jest możliwość bycia razem w najtrudniejszych momentach życia. Ułatwiają to codzienne dyżury w siedzibie Stowarzyszenia oraz comiesięczne spotkania, które odbywały się do 2001 roku w sali konferencyjnej szpitala przy ul. Jagiellońskiej, a po przeniesieniu siedziby do szpitala MSW w stołówce Szpitala przy Alei Wojska Polskiego. Spotkania mają charakter informacyjno - towarzyski. Amazonki korzystają również z możliwości wyjazdów na wycieczki krajowe i zagraniczne dzięki dofinansowaniu z PFRON zwiedziłyśmy: 2005 rok - Wilno 2006 rok - Praga i Wrocław 2007 rok - Lwów 2008 rok - Ryga i Tallin 2011 rok - Muzeum Powstania Warszawskiego i Centrum Nauki Kopernik 2012 rok - Drezno, Miśnia, Inowrocław i Wrocław. Od 15 lat uczestniczymy w ogólnopolskich pielgrzymkach na Jasną Górę, organizowanych przez częstochowskie Amazonki. Tradycją stały się nasze wiosenne spotkania integracyjne przy ognisku i grudniowe spotkania opłatkowe. Tak w ogólnym zarysie można podsumować bardzo krótko 20 lat działalności Olsztyńskiego Towarzystwa "Amazonki". Gdybym chciała opowiadać całą historię zabrakło by i czasu i cierpliwości słuchaczy. Na zakończenie chcę podziękować gorąco prekursorkom naszego ruchu i pierwszemu Zarządowi za przetarcie niełatwych przecież ścieżek i przekonywanie rządzących, że warto wspierać Amazonki. Olsztyn, 13 pażdziernik 2012 rok. Sprawozdanie z XV - letniej działalności Marianna Kunikowska Inicjatorką powstania stowarzyszenia jest nasza koleżanka Danuta Śleszyńska, która ideę zorganizowania się kobiet po amputacji piersi przywiozła z Centrum Onkologii w Warszawie, gdzie takie Stowarzyszenie już działało od kilku lat. W pierwszych dniach listopada do Olsztyna przyjechała pani doktor Krystyna Mika z Centrum Onkologii ofiarowując swoją pomoc przy powstawaniu nowej organizacji, ówczesny dyrektor Zespołu Gruźlicy, Chorób Płuc i Onkologii pan doktor Stanisław Niepsuj rozumiejąc potrzebę zrzeszenia się kobiet podał swoją pomocną dłoń. Zainteresowanie było ogromne, na pierwsze spotkanie przyszło około 100 osób.I tak rozpoczął się piętnastoletni okres naszej działalności. Olsztyńskie Stowarzyszenie było jedenastym Klubem powstałym w Polsce, teraz jest ich ponad 178. Został wyłoniony pierwszy zarząd Stowarzyszenia, składający się z 12 osób były to: Gabriela Tomaka, Jadwiga Piotrowska, Barbara Baturo-Warszawska, Danuta Śleszyńska, Elżbieta Brodowska, Regina Gajdulewicz, Barbara Grygo, Krystyna Czeczelewska, Bernadetta Sieprawska, Zofia Kluczkowska, Wanda Lewandowaska i Bożena Pietkiewicz. Do Stowarzyszenia zapisały się 64 kobiety. Z ważnych wydarzeń dla kobiet po odjęciu piersi należy wspomnieć, datę 9 lutego 1994 roku, otwarcie przez koleżankę Elżbietę Brodowską pierwszego w Olsztynie sklepu z akcesoriami dla Amazonek. Wcześniej trzeba się było wyprawiać po protezę i gorset do Warszawy. Natomiast w marcu 1994 roku Stowarzyszenie pod nazwą Olsztyńskie Towarzystwo "Amazonki" zostało wpisane do Rejestru Sądowego Stowarzyszeń. Statut przewiduje trzyletnie kadencje zarządu, w kolejnych wyborach zmieniały się składy, natomiast od początku na czele zarządów stały dwie prezeski od 1992 do 2000 roku Gabriela Tomaka, od października 2000 roku do chwili obecnej Marianna Kunikowska. Aktualnie w naszych szeregach skupiamy ponad 150 kobiet. Od początku istnienia Stowarzyszenie działało, realizując wszystkie założone cele Olsztyńskie Towarzystwo "Amazonki" w statucie określiło następujące cele:- niesienie pomocy kobietom przed i po zabiegu odjęcia piersi, - uczestniczenie w akcjach na rzecz wczesnego wykrywania nowotworów piersi. Cele te są realizowane poprzez: a) organizowanie samopomocy w formie akcji ochotniczek - wolontariuszek. Uznałyśmy, że naszym najważniejszym zadaniem jest niesienie pomocy kobietom przed i po zabiegu odjęcia piersi. Dlatego została powołana sekcja ochotniczek - wolontariuszek, które po przeszkoleniu przez psychoonkologa klinicznego mogły odwiedzać kobiety na oddziale chirurgii onkologicznej. Tu należy dodać, że od początku, i do dnia dzisiejszego dyrekcje, ordynatorzy i personel oddziału chirurgii onkologicznej wykazują duże zrozumienie dla naszej działalności. Świadomość choroby nowotworowej powoduje bowiem szok i przerażenie. Nie wierzy się lekarzowi, gdy mówi, że rak jest uleczalny. Myślimy - on tak musi mówić, ażeby nas uspokoić, a my i tak jesteśmy stracone. Tym bardziej nie wierzymy rodzinie, przyjaciołom: - oni udają dla pocieszenia nas. Ale gdy przyjdzie do naszego łóżka kobieta, która sama przeszła przez to piekło, mimo to żyje, uśmiecha się i normalnie funkcjonuje, to jej zaufamy, że tak jak ona mamy szansę i nadzieję na wyleczenie. Sekcje wolontariuszek działały pod kierownictwem amazonek: Jadwigi Piotrowskiej, Bożeny Pietkiewicz, Haliny Umińskiej, a w ostatnim okresie Marii Koblańskiej. Kolejnym celem jest prowadzenie rehabilitacji fizycznej i psychicznej, ułatwiających powrót do pełnego życia Rehabilitacja fizyczna kobiet prowadzona jest nieustannie, Początkowo rehabilitacja prowadzona była w sali Przychodni Chirurgicznej przy ul. Dworcowej przez przeszkoloną w Warszawie, w Centrum Rehabilitacji, Krysię Żołnierowicz - Amazonkę, a także wychowawcę wielu polskich gimnastyczek.Następnie dzięki przychylności Dyrektora Stanisława Niepsuja korzystałyśmy z sali szpitala przy ulicy Jagiellońskiej, ćwicząc pod okiem rehabilitantki Doroty Dziechcińskiej. Jeszcze po zmianie siedziby przez nas i następnie szpitala onkologicznego na Al. Wojska Polskiego, korzystałyśmy z sali ćwiczeń szpitala przy ulicy Jagiellońskiej, a następnie dzięki zrozumieniu władz Polikliniki mogłyśmy korzystać z sali szpitala MSWiA, niestety okazało się, iż sala nie mieści wszystkich chętnych. Pojawiła się możliwość skorzystania z uprzejmości władz Olsztyńskiej Szkoły Wyższej, która nieodpłatnie użycza nam pomieszczeń. Dwa razy w tygodniu członkinie OTA mogą pod fachowym okiem usprawniać rękę i nadwerężony staw barkowy po stronie operowanej ręki , by zapobiec skrzywieniom kręgosłupa i obrzękowi limfatycznemu. W związku z uzyskaniem przez nas statusu Organizacji Pożytku Publicznego, otrzymane wpłaty 1% podatku pozwalają nam częściowo wynagrodzić rehabilitantkę. Od 2 lat nawiązała z nami współpracę pani Małgorzata Januszczyk - Siemieniuk - terapeutka tańcem i ruchem. Dwa razy w tygodniu odbywają się sesje terapeutyczne w sali rehabilitacyjnej szpitala MSWiA. Olsztyńskie amazonki stały się na tyle sprawne, że brały udział w organizowanych centralnie spartakiadach w: Wągrowcu, Sarbinowie, Gościmiu, Rowach k/Ustki. Nasze panie nigdy nie wracały z pustymi rękoma. Zdobywały dyplomy, nagrody, puchary za zmagania sportowe. Poza tym przywoziły wiele ciekawych wrażeń, informacje którymi dzieliły się z koleżankami. Ponieważ Federacja zaprzestała organizowania ogólnopolskich spartakiad, pomyślałyśmy o organizacji warmińsko-mazurskiej spartakiady Amazonek. Od trzech lat na "Stadionie Leśnym" dzięki środkom uzyskanym z PFRON-u, Urzędu Marszałkowskiego i Urzędu Miasta wojewódzkie Spartakiady stały się faktem. Podczas trzydniowych zgrupowań uczestniczki integrują się, korzystają z warsztatów psychologicznych oraz zajęć z psychoterapii ruchem i tańcem. Kilkadziesiąt kobiet przebywa ze sobą i rywalizuje w dyscyplinach sportowych na miarę swoich sił. Nawiązanie współpracy i wymiana doświadczeń z organizacjami o podobnej działalności w kraju i zagranicą. Jesteśmy członkiem powstałej 16 lutego 1993 roku w Warszawie Federacji Polskich Klubów Kobiet po Mastektomii "Amazonki", obecna nazwa: Federacja Stowarzyszeń "Amazonki".Od 1993 roku ściśle współpracujemy z Warmińsko - Mazurskim Sejmikiem Osób Niepełnosprawnych, dwie z nas pełnią funkcje w radzie Sejmiku. Od 2004 roku działamy w Radzie Organizacji Pozarządowych M. Olsztyn, bierzemy udział jako eksperci w komisjach oceniających przy Urzędzie Marszałkowskim, Urzędzie M. Olsztyn, a także jesteśmy członkami grup roboczych i zespołów tematycznych: pomocy społecznej, zdrowia,ochrony środowiska i in. przy ww. urzędach. W 2006 roku nawiązałyśmy współpracę z ukraińskimi Amazonkami. W tym roku wzięłyśmy udział w międzynarodowej konferencji we Lwowie. Nawiązałyśmy współpracę ze Stowarzyszeniem "Gladiator". Współpracujemy z Miejskim i Wojewódzkim Oddziałem Stacji Sanitarno Epidemiologicznej w zakresie profilaktyki nowotworowej. Bierzemy czynny udział w imprezach i festynach propagujących zdrowy styl życia organizowanych przez jednostki samorządowe naszego miasta i województwa. Uczestniczymy w akcjach organizowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. - Od kilku lat bierzemy udział w różnego typu szkoleniach, konferencjach edukacyjnych. - organizowanie prelekcji oraz wydawanie broszur, plakatów oraz materiałów edukacyjnych i popularyzacyjnych. Od 2001 roku systematycznie prowadzimy prelekcje dla młodzieży w szkołach licealnych. Młodzież uczy się na fantomach jak badać piersi i nabywa wiedzę na temat profilaktyki nowotworowej. Każdy młody człowiek otrzymuje ulotkę informacyjną. Ulotki i zakup fantomu w ramach organizowanych konkursów finansuje Urząd Miasta. Dzięki temu także podczas rozmowy z kobietą po zabiegu ochotniczka wręcza ulotkę z adresami klubów z terenu naszego województwa, adresami sklepów zaopatrujących amazonki oraz innymi niezbędnymi informacjami. W 2004 roku wydałyśmy Informator pt. "Zdążyć przed rakiem", którego druk został dofinansowany ze środków PFRON, Urzędu Miasta i przez Starostwo Powiatowe. Informator nieodpłatnie trafił do wszystkich zakątków naszego województwa. Działalność na rzecz osób niepełnosprawnych. Ponieważ członkinie naszego stowarzyszenia to osoby niepełnosprawne, więc wszystkie działania skierowane są na ich rzecz.- comiesięczne spotkania do 2001 roku odbywały się w sali konferencyjnej szpitala przy ul. Jagiellońskiej, po przeniesieniu siedziby do szpitala MSWiA, dzięki przychylności władz szpitala, spotykamy się w stołówce przy Alei Wojska Polskiego w każdy pierwszy wtorek miesiąca o godz. 15.00. Spotkania mają charakter towarzyski, informacyjny i edukacyjny - zapraszani są specjaliści z różnych dziedzin: lekarze, dietetycy, psychologowie, przedstawiciele firm produkujących akcesoria dla Amazonek. Od wielu lat organizowane są spotkania opłatkowe, na które zapraszamy władze miasta i życzliwe nam osoby. - Amazonki wyjeżdżają na wycieczki krajowe i od kilku lat zagraniczne - poznajemy stolice zjednoczonej Europy. - od 11 lat uczestniczymy w organizowanych przez częstochowskie Amazonki ogólnopolskich pielgrzymkach na Jasną Górę. W ogólnym zarysie można podsumować bardzo krótko 15 lat działalności Olsztyńskiego Towarzystwa "Amazonki". Gdybym chciała przedstawić całą historię zabrakłoby i czasu i cierpliwości państwa. Na zakończenie chcę podziękować gorąco prekursorkom naszego ruchu i pierwszemu Zarządowi, to one przecierały ścieżki i przekonywały i siebie, i władze, że warto popierać Amazonki. Olsztyn, 20 pażdziernik 2007 rok. Sprawozdanie z X - letniej działalności Danuta Śleszyńska AMAZONKI - według mitologii greckiej było
to wojownicze plemię, jeżdżących wierzchem na koniach kobiet
wywodzących się od boga wojny Aresa i nimfy Harmonii.
Zamieszkiwały w Azji Mniejszej nad rzeką Termodont w rejonie
Morza Czarnego. Kobiety te żyły bez mężczyzn, a ciągłość
rodu podtrzymywały dzięki sezonowym spotkaniom z panami z
sąsiednich krajów. Urodzonych chłopców zabijano lub
okaleczano. Wychowywane były tylko córki przysposobiane do
myśliwstwa i walki przez odejmowanie jednej piersi w celu
łatwiejszego posługiwania się łukiem lub włócznią. Stąd
starożytni Grecy wywodzili ich nazwę od Amazones czyli
"bez piersi". Dziś trudno sobie wyobrazić, ażeby
panie pozbawiały się atrybutów kobiecości na własne
życzenie. Z legendarnymi Amazones łączy nas jednak fakt utraty
piersi, ale nie w celu łatwiejszych polowań, lecz dla ratowania
zdrowia, a niejednokrotnie życia. Wyprowadzając podobieństwa z
potomkiniami boga Aresa możemy powiedzieć, że my,
współczesne kobiety, też przystąpiłyśmy do walki z groźnym
wrogiem - chorobą nowotworową i jej skutkami. A początek był taki: Jedna z naszych koleżanek Danuta Śleszyńska po operacji sutka została skierowana na leczenie do Zakładu Rehabilitacji w Centrum Onkologii w Warszawie. Poza rehabilitacją uczestniczyła w zajęciach istniejącego już Warszawskiego Klubu "Amazonki". Tam poznała tajniki i znaczenie zarówno rehabilitacji, jak i wzajemnego wsparcia kobiet dotkniętych chorobą. Nasza koleżanka wróciła do Olsztyna z postanowieniem zorganizowania takiego klubu w Olsztynie. Szczęśliwie się złożyło, bo akurat onkologia z baraku została przeniesiona do pomieszczeń szpitala przy ul. Jagiellońskiej. Były więc warunki do tego rodzaju działalności. Nawiązany kontakt z dyrektorem szpitala, znanym olsztyńskim onkologiem dr Stanisławem Niepsujem zaowocował czynnym włączeniem się dyrektora w organizowanie Klubu i wspieraniem w przyszłości jego działań. Zaprosiliśmy na "Matkę Chrzestną" panią dr Krystynę Mikę z Centrum Onkologii w Warszawie. Ogłosiłyśmy w prasie i radio termin organizacyjnego zebrania. Zainteresowanie było ogromne. Przybyło tak wiele osób, że szpital, gdzie odbywało się zebranie, pękał w przysłowiowych "szwach". Stało się ! Dnia 20 listopada 1992 roku powołano Olsztyński Klub "Amazonki". Wybrano Zarząd. Przewodniczącą została Gabriela Tomaka, która z wielkim zaangażowaniem pełniła tę funkcję przez dwie czteroletnie kadencje. W tym miejscu należy się podziękowanie naszej długoletniej przewodniczce. Członkiniami ofiarnie wspierającymi pracę przewodniczącej zostały: Jadwiga Piotrowska, Regina Gajdulewicz, Krystyna Rebman, Bożena Pietkiewicz, Elżbieta Brodowska i Barbara Grygo. Na rzecznika prasowego wybrano Danutę Śleszyńską. Przy profesjonalnej pomocy pani doktor Miki ustalono program działania, który przez wszystkie lata realizowany był z powodzeniem dla dobra kobiet po mastektomii. Do działań Towarzystwa należało: W momencie sądowej rejestracji - 4 stycznia 1994 roku
amazonki przystąpiły do realizacji nakreślonych zadań. W tym
celu członkinie spotykały się w każdy pierwszy wtorek
miesiąca w świetlicy szpitala onkologicznego, przy ul.
Jagiellońskiej. Obecnie miejscem spotkań jest pomieszczenie w
Poliklinice, przy Al. Wojska Polskiego. Po odjęciu piersi i niejednokrotnie usunięciu węzłów
chłonnych, z braku umiejętnego postępowania kobieta może ulec
dalszemu kalectwu. Ręka zaczyna puchnąć, a pozbawiony ruchu
kręgosłup wykrzywia się i boli. Do tego pogłębia się tak
zwany "dołek psychiczny'. Są to niepokojące skutki braku
odpowiednich działań. Na szczęście te zaszłości odchodzą
już w przeszłość. Dziś nie do pomyślenia jest wypuszczenie
pacjentki ze szpitala bez informacji o potrzebie poddania się
systematycznej kontroli i rehabilitacji. Z pewnością do zmiany
tej przyczyniło się zarówno rozszerzenie wiedzy medycznej na
świecie, jak i niewątpliwie oddziaływanie zrzeszających się
w Klubach kobiet po mastektomii. Nowinki docierające z Warszawy,
pozytywny stosunek dyrektora i lekarzy ze szpitala, umożliwił
Amazonkom działanie na tym polu. Co roku otrzymywałyśmy
pieniądze z Zakładu Rehabilitacji Centrum Onkologii w Warszawie
na zakup sprzętu do ćwiczeń gimnastycznych. Pan dyrektor
Niepsuj rozumiejąc nasze potrzeby wygospodarował pomieszczenia
na salę gimnastyczną w szpitalu. 5 marca 1996r. nastąpiło
otwarcie pierwszej z prawdziwego zdarzenia sali rehabilitacyjnej,
wyposażonej w sprzęt amazonek. Był bankiet, dużo gości, nie
zabrakło żon olsztyńskich WIP-ów. Wstęgę przecięła
małżonka ówczesnego wojewody. Zajęcia w naszej sali odbywały
się dwa razy w tygodniu pod kierownictwem rehabilitantek -
początkowo Małgosi Kubasiak, później Doroty Dziechcińskiej.
Były one opłacane z dotacji Centrum Onkologii. Było to za
mało - chętnych przybywało, dlatego rozszerzono możliwość
korzystania z ćwiczeń rehabilitacyjnych w Przychodni na
ul.Dworcowej. Uczulałyśmy też pacjentki na konieczność
ćwiczeń we własnym domu, szczególnie masowanie chorej ręki w
celu odprowadzenia chłonki. Na prowadzenie działalności statutowej potrzebowałyśmy funduszy. Wprawdzie w pierwszych latach otrzymywałyśmy znaczną pomoc z funduszy PFRON za pośrednictwem i do rozliczenia z Zakładem Rehabilitacji Centrum Onkologii w Warszawie. Niestety w roku 2000 dotacje zostały wstrzymane. Uniemożliwiło to nam dalsze zatrudnianie profesjonalnego psychologa, a taki etat jest bardzo potrzebny, jak też finansowanie niektórych zadań profilaktycznych i rehabilitacyjnych. Na początku działalności Klub zwracał się do firm z prośbą o wsparcie finansowe, z niektórych zakładów otrzymałyśmy pieniądze, za co wypada ofiarodawcom podziękować. Kryzys, który dotknął wiele przedsiębiorstw dotyka niestety także nasz Klub. Tym bardziej należą się podziękowania dla sponsorów, którzy wsparli w różny sposób organizację naszego jubileuszu. W ostatnim czasie, w działalności amazonek zdarzyło się
wiele nowego! Dnia 3 października 2000 roku na zebraniu
sprawozdawczo-wyborczym powołano nowy Zarząd rozpoczynający
już trzecią kadencję działalności Olsztyńskiego Towarzystwa
"Amazonki" Przewodniczącą wybrano prężną i oddaną
idei Ruchu - koleżankę Mariannę Kunikowską,
która została wybrana również na czwartą kadencję Pażdziernik nie bez powodu został uznany w Polsce miesiącem walki z rakiem. Co roku w tym czasie są organizowane "Marsze Życia i Nadziei". Uczestników marszu amazonki dekorują kokardkami "Różowej Wstążki" będącej symbolem podjętej wspólnej walki z rakiem. Na zakończenie wypada zacytować fragment z piosenki Stanisława Sojki przyjętej przez olsztyńskie amazonki, jako motto naszego działania: "Na miły Bóg, życie nie po to jest, by brać, Olsztyn, 19 pażdziernik 2002 rok. |